Af en toe leveren we zelf onze pallets af bij de klant. Het is leuk om te doen want je komt overal in Nederland en je weet ook weer eens waar je transporteur mee te maken heeft. Denk aan nieuwbouw terreinen die onbegaanbaar zijn, smalle weggetjes waarop het levensgevaarlijk manoeuvreren is met een grote truck, leveringen in de steden waar de bakfietsen je om de oren vliegen, noem maar op.
En soms rijd je ineens een plaats delict op. Werkelijk, dat overkwam ons vorige maand toen we in Rotterdam moesten zijn. We kwamen op een grote los&laad plaats aangereden waar het wemelde van de politie en de rood/wit linten. Wij toch maar geparkeerd om te lossen want tja, we hadden niks gedaan en we hadden een job te doen. Die tegels moesten een monumentaal gebouw in. Gelukkig waren de tegelzetters ter plaatse om te helpen.
Prompt komt er een hippe jonge dame met een microfoon van een tv programma aan en vraagt of we wat hebben gezien en of we dat willen delen met de kijkers. Er blijkt een moord te zijn gepleegd. Zeg ik: “We hebben niets gezien, we komen net aan. Maar in Rotterdam vliegen toch elke dag de kogels om je oren?”. Waarop de hippe jonge dame vraagt of ik dat precies zo voor de camera wil herhalen. Mij niet gezien. Als er nu reclame op de aanhanger had gestaan, had ik het overwogen. Gelukkig kwamen er wat buren die graag hun verhaal wilden doen.
Als klap op de vuurpijl werden we staande gehouden door een oudere dame die wilde weten of onze levering en verbouwing wel was aangemeld in verband met de monumentale status van het pand. Kijk, die moord was heel erg en gelukkig hebben ze een dader op het oog, maar die dame vond ik ook heel vervelend. Toch nog maar eens twee keer nadenken als we weer in Rotterdam moeten leveren. Kan zo maar gebeuren dat ik dan een boeking aanmaak op het platform van mijn transporteur. Eventueel met aantekening erbij.